یادداشت به بهانه تبلیغات نامزدهای انتخاباتی/

مناظره یا مبارزه؟! / نامزدهای انتخاباتی با تبلیغات غیر اصولی حق مردم را ضایع می کنند

کماکان دیده می شود که نامزدهای انتخاباتی برای در دید ماندن و نفع شخصی به حریم خصوصی و اعیان مردم تجاوز کرده و پوستر نصب کرده و با استفاده از آلودگی صوتی ماشینها و بلندگوهایشون حق مردم را ضایع می کنند حال با این وجود می خواهند حق بستانند.

به گزارش خبرنگار گولان سقز، در زمانهای قدیم بر این کره خاکی سرزمینی وجود داشت به نام ایران و دور از اصطلاحات امروزی و فرنگی کسانی بودند به اسم پهلوان که خیلی ها اسم هایی مانند پوریای ولی، رستم و سهراب  و داش آکل رو شنیده ایم. در آن روزگار پهلوانان قدیمی و کهنه کار مسئولیت پذیر و حامی مردم بودند و در شهر و دیاری زندگی می کردند که هدفشان خدمت به مردم و دفاع از آنان بود.

اما در وسط داستان به جوانی خام و جویای نام و مغرور می رسیم که برای عقده گشایی و تسخیر و تکیه زدن به مسند و کرسی قدرت به طبل بی عاری زده و این پهلوان رو به کشتی و مبارزه می طلبد تا شاید احترام و شخصیت پهلوان را با این کار زمین زده  و تسخیر کند آنچه پهلوان دارد. اما همیشه شخص شخیص نا امید از میدان کارزار با شکست خارج می شود و داستان  قلب پاک و صداقت پهلوان و یاری خدا رو برای ما منعکس می کند و حتی در کشورهای غربی به عنوان دوئل خود را نشان داده و باز فرد خام  و هوس ران را مغلوب  نشان می دهد  و جانباخته اصلی داستان است.

اما دراین زمان یا به قول گمانه زنه های با فرهنگ در اجتماع و قرن بیست و یک این فراخواندن به دوئل در دنیای مجازی و تبلیغات به اسم «مناظره» نامگذاری شده که ریشه و اصلاح لغت مبارزه به صورت فرهنگیش است.

کسانی را می بینیم که برای گرفتن مسند قدرت، جایگاه فرد دیگر را برای وی حرام دانسته و برای خود حلال می پندارد و برای اثبات آن به هرگونه تکنیک، فنون و ترفندی روی آورده و حال وی را به مناظره فرا می خواند و برای تخریب وی و جانمایی حضرت خویش بر روی کرسی مجلس  دست درازی می کند.

متاسفانه مناظره در دولت احمدی نژاد صورت گرفت و اینگونه اصلاح طلبان از این گزینه بهره جستند و برای نفع شخصی و بردن احمدی نژاد بر روی لبه تیغ کاری را که نباید، انجام دادند که به تخریب چهره نظام و خشنودی دشمنان و متضرر کردن اشخاص حقوقی و حقیقی جامعه پرداختند. این خشم مناظره و تقالا برای نجات از غرق شدن خویش به مبارزه تبدیل شد .

باز دوباره در بعدی کوچکتر کسانی می خواهند از آزادی بیان در انتخابات سوء استفاده کرده و از احساسات مردم وسعه ی صبر کسانی که برای دوستی و همدلی با همه ی احاد مردم آمده اند به نفع خود استفاده کرده و سکوت وی را شکست پندارند.

اما گاها و بعضاٌ نخواهند فهمید که مردم ما دیگر به ندای دلها گوش می دهند و به اطمینان قلبی رسیده اند که این هیاهو وکارنوال توهین و ناسزا برای نفع نبردن گروهی خاص است که دیوار دور خود چیده اند و بجز خود و جناحشان برای کسی دیگر سودی طلب ندارند و اگر همفکر و همسو نباشی تردت خواهند کرد.

کاش می شد این همه جناح گرایی و تفرقه افکنی میان مردم که بجز لطمه زدن به کُل نظام اجتماعی سودی ندارد و چه بسا مردمی که هنوز نه به اصول کاری دارند و نه به اصلاح و برای یک زندگی آرام و سیرکردن شکم خانواده انتظاری ندارند.مشکل ایجاد نمی کردید و این جناحان چون خاصه پرستند مطمئناٌ خیری برای عموم ندارند و نداشته و برای جبران مافات از جناحان خود برای مسند انتخاب می کنند و دیگران سیاه لشکر.

کماکان دیده می شود که نامزدهای انتخاباتی برای در دید ماندن و نفع شخصی به حریم خصوصی و اعیان مردم تجاوز کرده و پوستر نصب کرده و با استفاده از آلودگی صوتی ماشینها و بلندگوهایشون حق مردم را ضایع می کنند حال با این وجود می خواهند حق بستانند.

آیا این نشانه بی فرهنگی وبی سوادی نیست ؟ آیا می خواهند با تخریب و پایمال کردن حقوق دیگران و سوار شدن برآن و به بوق و سرنا دمیدن و بر طبل توخالی زدن به آن برسند. آیا مردم ما رو خواب می پندارید؟

به این دوستان به عنوان هنرمند و یک چهره ورزشی و فعال مدنی پیشنهاد می کنم که اگرخدمتگذار بودید و به نفع مردم فکر می کردید این هزینه های گزاف را برای خدمت صرف نمی کردید...

اگر دوست دار خدمت بودید باهم هزینه ها را که بالغ بر چند میلیارد تومان می شود جمع آوری کرده و با آن برای جوانان شهرتان کارگاه های زود بازده می زدید که هم اشتغال ایجاد می کردید و هم از راه افتادن این جوانان در جاده ها جلوگیری می کردید تا طعمه حریق و تصادف هم نشوند و به جای این مناظرات، مانند چندین آدم باسواد و فرهنگی  شور می گرفتید و یکی را که اصلح تر بود به مردم معرفی می کردید تا انتخاب کنند و شهر را هم به این ریخت نمی انداختید ...

به کجا چنین شتابان منزل دوست همین نزدیکی هاست...آیا به فکر مردم هستید؟

آیا مجلس جای خدمت است یا پُست و مقام و سرکوب. به خود برگردید. چه شیرین است با سواد بودن از باسوات بودن...

یادداشت از: مختار اصغری ارشد گرافیک و حقوق دان

انتهای پیام/

برچسب ها :

نظرات کاربران :

دیدگاه های ارسالی شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد.
پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.

نام	*
کد امنیتی