مشکلاتی از جنس دانشگاه و دانشجو؛ از اداره کلاس توسط استادان کم تجربه حق التدریسی تا فضای آلوده به جناح بازی های سیاسی

زماني كه صحبت از دانشجو و محيط دانشگاهي مي شود، ذهن ها بايد به سرعت به سمت كلاس هاي دانشگاهي، استادان پرتلاش، دانشجويان پرجنب و جوش و فعاليت هاي علمي، فرهنگي و سياسي سوق پيدا كند كه براي رسيدن به نقطه مطلوب وضعيت علمي خود در حال تلاش اند اما واقعيت اين است كه در چند سال اخیر محيط دانشگاه براي برخي ها از فضاي تحصيل و علم خارج شده است و همان گروه اوقات فراغت خود را در دانشگاه سپري مي كنند.

به گزارش گولان سقز به نقل از کُرددانش؛ به مناسبت  16 آذر روز دانشجو با چند نفر از دانشجویان دانشگاه کردستان پیرامون مشکلات دانشجویان در محیط دانشگاه به گفتگو نشستیم؛ یکی از آنها که خود را دانشجوی رشته کشاورزی معرفی کرد گفت: باید به جای نام دانشگاه در سردر دانشگاه ها می نوشتند کارخانه تولید مدرک چون امروز دانشگاه های ما به مکانی برای ساخت مدرک آن هم در انواع و اشکال مختلف تبدیل شده است .امروز در دانشگاه های ما چیزی به نام علم, دانش, تخصص, مهارت و ... وجود ندارد.

ادامه می دهد: استادهایی که در کلاس ها حاضر میشوند علم ندارند دانش ندارند تخصص ندارند این اساتید که اکثرا هم حق التدریس هستند با کمترین تجربه و با یک مدرک ارشد آن هم معلوم نیست از چه دانشگاهی, کلاس را اداره میکند این برای دانشگاه که به عنوان کانون اصلی علم و پژوهش، جایگاه جامعه را در منظومه‌ی جهانی تعیین و تعریف می‌کند مایه تاسف است که یک استاد که تازه فارغ التحصیل شده است و از سر ناچاری و بیکاری و بدون داشتن مهارت کافی در کلاس حاضر می شود  و توسعه‌ی ملی را جهت می‌بخشد.

دانشجوی دیگری یادآور می شود: جنبش دانشجویی و جریان مطالبه‌گری در دانشگاه، امروز با تنفس مصنوعی زنده است,هوای آلوده بازی‌های سیاسی و مطالبات صنفی در کنار دغدغه‌های معیشتی راه را برای تعالی دانشجو و طرح صریح مطالباتش بسته است.

این دانشجوی رشته علوم سیاسی ادامه داد: زماني كه صحبت از دانشجو و محيط دانشگاهي مي شود، ذهن ها بايد به سرعت به سمت كلاس هاي دانشگاهي، استادان پرتلاش، دانشجويان پرجنب و جوش و فعاليت هاي علمي، فرهنگي و سياسي سوق پيدا كند كه براي رسيدن به نقطه مطلوب وضعيت علمي خود در حال تلاش اند اما واقعيت اين است كه در چند سال اخیر محيط دانشگاه براي برخي ها از فضاي تحصيل و علم خارج شده است و همان گروه اوقات فراغت خود را در دانشگاه سپري مي كنند. از دانش اندوزي، علم آموزي و فعاليت هاي فرهنگي ، اجتماعي و سياسي دانشجويان بايد بسيار بيشتر از اين سر و صدا به گوش برسد كه اين گونه نيست.

دانشجوی دیگر که شهرستانی بود از خوابگاه صحبت کرد, از شلوغی اتاق ها,  از سرو صدای هم اتاقی هایش,  از نامرتبی و نامنظمی اتاقها, از چکه کردن شیرهای خراب خوابگاه, از ... از غذای سلف هم حرف زد از کیفیت پایین غذاها, از کم بودن غذاها, از غلظت خورشت ها, از برنج های کوفته شده و... .

دانشجوی دیگری به وضعیت ظاهر دانشجویان اشاره کرد و گفت: اگر هر کسی برای بار اول وارد دانشگاه ما شود باورنمیکند وارد یک محیط علمی شده است برای ما دانشجویان که عادی شده سر و وضع و حجاب دانشجویان را می گویم, دختر و پسر هم ندارد هر کدام با لباسی و تیپی که دوست دارند وارد دانشگاه میشوند البته کسی هم کاری به کارشان ندارد, شاید اینجا بیشتر به شو لباس شباهت داشته باشد تا دانشگاه اسلامی و ایرانی,  قضیه وقتی جالبتر می شود که در محوطه دانشگاه یک تابلو بزرگ وجود دارد که قانون پوشش دانشجویان در محیط دانشگاه را یادآوری می کند اما چه کسی به این تابلو و این قانون توجه میکند بماند البته شاید هم برای کلاس کار نصب شده باشد.

دانشجوی دیگر دانشگاه کردستان ادامه می دهد: دانشجویان قاعدتا و به شکل طبیعی باید تمام تلاش خود را مصروف درس خواندن و مطالعه کرده و اوقات خالی خود را هم به تحقیق و مطالعه اختصاص دهند. با وجود این، در اغلب موارد این اتفاق نمی افتد.

وی بزرگ ترین دغدغه و مشکل دانشجویان، کشته شدن روحیه علم طلبی و تلاش برای تفکر و نوآوری میداند و میگوید: عامل خشکاندن این روحیه که عامل محرک اصلی جهت رشد و پرورش علم در جامعه ای علمی به نام دانشگاه است، به نظر من عواملی چون نداشتن امکانات ابتدایی پژوهش است تا چه برسد به امکانات پیشرفته! هدف تنها پاس کردن درس ها و ایجاد جو سیاسی به جای جو علمی در دانشگاه است .

وی می گوید: حال نظر من این است که کسانی که عهده دار این مسائل هستند، به جای افزودن تعداد دانشجو، به کیفیت شرایط تحصیل، شرایط، وسایل و در نهایت شرایط اشتغال به کار پس از پایان تحصیل بپردازند .

به گفته رضایی دانشجوی ترم هفت رشته ریاضی همه چیز از ورود دانشجو به دانشگاه شروع می شود, اضطراب امتحان، نمره قبولی، مشروط شدن، ازدواج دانشجویی، کار دانشگاهی و در آخر بیکار ماندن، اینها دغدغه یک دانشجوست , او همیشه می ترسد که وقتی از این چاردیواری، یعنی دانشگاه بیرون برود، چه کند؟

انتهای پیام/

برچسب ها :

نظرات کاربران :

دیدگاه های ارسالی شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد.
پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.

نام	*
کد امنیتی