از عطش و آتش ها/

تأملاتی در باب چهارشنبه سوری

حال که شمارش معکوس برای چهارشنبه سوری آغاز گشته خیلی ها لحظه شماری می کنند و بی تابانه فرارسیدن آن را انتظار میکشن تا مواد آتشزا و محترقه ای را که روزها و شاید هم هفته ها قبل تدارک دیده؛ طی مراسم و تشریفات خاصی در ملاء عام به آتش بکشیم و این گونه هیجانی بودن شخصیت جمعیمان را به نمایش گذاشته و بر احساساتی بودنمان مهر صحه بگذاریم.

به گزارش گولان سقز به نقل از کُردتودی، قبل از هر چیز باید بگویم ایرانی جماعت مردمانی احساسی و هیجانی هستیم و آن چه موتور محرکه ی رفتار ها و کنش های فردی و اجتماعی ماست نه عقلانیت و خردورزی بلکه تبعیت و دنباله روی از مطلق احساسات و شور غریزی است و یکی از عمده آفت های حیات اجتماعی ما تقلید و پیروی کورکورانه از ژست ها و فیگورهای تهی مایه و مد زدگی افراطی و چشم و هم چشمی است.

حال که شمارش معکوس برای چهارشنبه سوری آغاز گشته خیلی از ما ها لحظه شماری می کنیم و بی تابانه  فرارسیدن آن را انتظار میکشیم تا مواد آتشزا و محترقه ای را که روزها و شاید هم هفته ها قبل تدارک دیده ایم طی مراسم و تشریفات خاصی در ملاء عام به آتش بکشیم و این گونه هیجانی بودن شخصیت جمعیمان را به نمایش گذاشته و بر احساساتی بودنمان مهر صحه بگذاریم.

بدون شک چون ما ایرانی جماعت که از الگوهای ذهنی جهان سومی برخورداریم در مواجهه با یک کارناوال جمعی در یک رقابت مضحک تخلیه ی احساسات و هیجانات خود را به مضحک ترین شکل ممکن به منصه ی عمل رسانده و از هیچ مدل عقلایی و بخردانه ای پیروی نخواهیم کرد.به طوری که حتا تصورش هم هر وجدان آگاه و بیداری را جریحه دار خواهد کرد که تنها در عرض چند ساعت میلیاردها تومان پول این مردم نگون بخت دود میشود و به هوا میرود.در حالی که با همین پول چه کارهای عظیم و سترگی که نمی توان کرد.با همین پول میتوان برای هزاران هزاران کودکی را که زیر خط فقر له و لورده شده اند عیدی خرید.میتوان کتابخانه ی نحیف و مردنی بسیاری از روستاهای دوردست را با کتابهای تاثیرگذار تجهیز نمود.و خیلی کارهای دیگر که با این پول میتوان به سرانجام رساند.اما افسوس و صد دریغ که ما چنان خود را به خواب زده ایم و از بس هیچ حرفی برای گفتن نداریم با خرید هر چه بیشتر آلات و ادوات آتش بازی می خواهیم قدر قدرت بودن خود را به رخ این و آن بکشیم.....و این گونه فضیلت و کرامت انسان بودن را در چیزهای آبکی و روند ضدارزشی حیات اجتماعی مان خلاصه کرده و با فرهنگ بودن را به سطح یک کلاس و پرستیژ پوشالی تقلیل داده و فرو کاسته ایم.

علاوه بر آثار زیانبار مالی که تهیه ی این سازوبرگ کارناوال خیابانی هزینه ی قابل توجهی را بر دوش اقتصاد بیمار و فلج شده ی هر خانوار ایرانی تحمیل نموده پیامدهای خطرناک و گاهن مرگبار در رویارویی با این ادوات هر ساله جشن و سرور بعضی خانواده را به عزا بدل نموده و بسیاری را به خاک سیاه می نشاند.چه مادران داغداری که هنوز هم  جامه ی سیاه به تن دارند و به عزای زیباترین فرزندان آفتاب و خاک نشسته اند.

آلودگی های صوتی و زیست محیطی از دیگر آثار مخرب و ویرانگر این کارناوال به ظاهر شادکامانه است که در خلال چند ساعت ما بندگان صالح خداوند حجم عظیمی از دود و مونوکسید کربن را وارد هوا کرده و ابر غلیظی از دود و گرمای کشنده آسمان نیلگون شهرمان را شبح وار فراپوشیده و سایه ی وحشت این کابوس شوم بر سینه ی شهر هامان سنگینی کرده و نفس های شهر مان را به شماره می اندازیم.حتا در این موسم بهار به فکر پرنده ها و گل ها و شکوفه ی نورس درختانی نیستیم که با وجود فقدان شعور انسانی وظیفه ی خود را در تامین اکسیژن و هوای پاک برای ما به نحو احسن انجام می دهند. واقعن گاهی برای توصیف وضعیتی خاص واژه ها هم کاری از دستشان بر نمی آید و باید دست به دامان سکوت شویم....سکوت به احترام قربانی. به احترام انسان،طبیعت،زندگی و عشق به سرزمین مادری که همه و همه قربانی زیاده خواهی، افزون طلبی و ندانم کاری این موجود عجیب و دوپا شده اند.

در پایان بیایم به فکر آینده ی کودکان این سرزمین باشیم.با نخریدن ترقه گامی هر چند کوچک در اعتلای فرهنگ این مرز و بوم و نشاندن لبخندی کوچک بر گوشه ی لبان کودکان این آب و گل برداریم.با پیوستن به کمپین " تحریم ترقه" با ارزش های اصیل و فراموش شده ی فرهنگ این دیار آشتی کنیم.به پاسداشت و احیای ارزش های ماندگار انسانی برخیزیم و به فکر پیران و سالخوردگان باشیم که با شنیدن صدای مهیب انفجار قلبشان به درد می آید.به فکر زیستگاهی باشیم که نسل های بعد ما را به خاطر تخریب و ویرانی اش نفرین و سرزنش نکنند.همه ی ما در برابر این امر خطیر مسئولیم و شانه خالی کردن از زیر بار این مسئولیت اخلاقی و انسانی در حقیقت به مثابه خیانت به آرمان های نوع بشر بوده و با هیچ کفاره ای بار سنگین این معصیت  و این گناه بزرگ بر تارک ما پاک نخواهد شد. به امید این که همه ی ما بتوانیم با تامل در زوایای تاریک و پنهان حیات اجتماعی مان بتوانیم پدیده ی مذموم خودویرانگری را به خودآگاهی بدل نموده و دست به دست هم دهیم تا با احیای ارزش های سترگ فرهنگی مان و برون رفت از این عقیم بودگی ذهنی و اختگی فکری، فرداهای روشنی را برای خود و کودکان این سرزمین رقم بزنیم.

یادداشت: محمد موفقی
انتهای خبر/

برچسب ها :

نظرات کاربران :

دیدگاه های ارسالی شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد.
پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.

نام	*
کد امنیتی