جستجوی روزگار فرج از خیابانهای فلج/ آمربانو، روزگار فلج را نان می دهد

اسمش آمربانو و 65 سال از زندگی پر فراز و نشیبش گذشته است، صورتش را انگار با سیلی سرخ نگه داشته و چروکهایش نشان از گذران سخت زندگی می دهد، با اینکه همیشه سرش به صورت غیرعادی پایین است اما نگذاشته است چرخ روزگار سرش را جلوی هر کسی خم نگه دارد...

به گزارش گولان سقز به نقل از آفتاب دل، از سمت میدان انقلاب به خیابان چهارباغ سنندج که حرکت می کنیم و همه مشغول به خرید هستند، زنی تنها با دست و پایی فلج در کنار خیابان مشغول فروش نایلون است، شاید بارها و بارها از آنجا گذر کرده ایم اما هر بار با بی اعتنایی از آن گذشته ایم اما ماجرای آن زن خواندنی است، از برق گرفتگی یخچال که باعث فلج شدن دستش و از تصادفی که باعث از کارافتادگی پایش شدرا آنقدر شیرین توضیح می دهد که گوش دادن به آن دل و جان می خواهد.

اسمش آمربانو و 65 سال از زندگی پر فراز و نشیبش گذشته است، صورتش را انگار با سیلی سرخ نگه داشته شده و چروکهایش نشان از گذران سخت زندگی می دهد، با اینکه همیشه سرش به صورت غیرعادی پایین است اما نگذاشته است چرخ روزگار سرش را جلوی هر کسی خم نگه دارد و با روزگار می جنگد و می جنگد تا حقش را از سرنوشت بگیرد ، این را خودش برایمان می گوید...

داستان زندگیش را اینطور تعریف می کند که از زمانی که به دنیا آمدم به صورت مادرزادی یک دستم کاملا فلج بود هر چند تا حدودی می توانستم انگشت هایم را تکان دهم، در سن 20 سالگی با مرد نابینایی ازدواجکردمو حاصل زندگیمان 5 فرزند است که امروز هر کدام از آنها مشغول به زندگی خود هستند.

سه سالی بیشتر نیست که بر اثر اتصالی برق یخچال دست دیگرم نیز فلج و همان سال نیز یک پایم بر اثر تصادف کاملا از کارافتاده شد، با اینکه جزء سازمان بهزیستی هستم اما تنها حمایت آنها در حد حقوق خیلی ناچیزی است که حتی پول فیش های آب و برقمان نیز نمی شود، به ناچار چون همسرم سنش بالاست ، تصمیم گرفتم با نایلون هایی هر چند ناچیز اما به جنگ سرنوشت بروم.

آری آمربانو، بانوی داستان واقعی ما، کوله‌بار مسئوليت زندگي را یک تنه بر دوش مي‌کشد و مجبوراست اجاره بها، و هزاران مخارج دیگر را که پشت مردان را هم خم کرده بپردازد، وظایف سنگین و طاقت فرسایی که هیچگاه وی را از پا درنیاورد .

ادامه ی داستان زندگیش را اینطور بیان کرد که زندگی سختی های زیادی را پیش روی ما قرار می دهد، هر کدام به نوعی بار زندگی به دوشمان می افتد، یکی مثل من مجبور به دستفروشی و کس دیگری شاید در گوشه ای از این سرزمینم محتاج یک لقمه نان.اما همت و همت تنها کلمه ای است که به آن ایمان دارم که اگر توکل به خداو همت را در کنار هم بگذاریم با اینکه روزگار می چرخد اما آرامش درونی انسان به همه چیز روزگار مادی می ارزد.

همگان می دانند دست فروشی زنان چه خطرات و مضراتی را به دنبال دارد ولی باید گفت که این زنان برای به دست آوردن لقمه ای نان حلال، هم حرف و هم نگاه های تحقیرآمیز مردم را تحمل می کنند و هم دود و دم  و آلودگی را.

شاید اگر مسئولین تا اندازه ای نه چندان زیاد هم به این فقیران توجهی داشته باشند لایق این شعر نباشند که بگوییم ...

اینجا اسمان ابریست خانه ی شما رانمیدانم                         اینجا شده پاییز انجا را نمیدانم
اینجا فقط رنج است خانه ی شما را نمیدانم                        اینجا دلی تنگ است انجا را نمیدانم
 
انتهای پیام/

برچسب ها :

نظرات کاربران :

دیدگاه های ارسالی شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد.
پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.

نام	*
کد امنیتی