گفتگوی اختصاصی/

اعتیاد یک بیماری واگیردار در جامعه است/ گرایش بیشتر جوانان به مواد مخدر«شیشه»

کارشناس و مددکار آسیب های اجتماعی گفت: باید اعتیاد را به عنوان یک بیماری واگیردار در جامعه بپذیریم و اقدامات درمانی برای مبتلایان و سپس پیشگیرانه برای مصون ماندن سایر افراد بکار بندیم.

 به گزارش خبرنگار گولان سقز، امروزه مسئله اعتیاد پا را از مرزهای بهداشت و درمان فراتر نهاده و به یک بحران اجتماعی و پدیده شوم و خانمان‌سوز تبدیل شده است. در گذشته مصرف مواد مخدر تریاک و یا حشیش بیش از سایر مواد در میان جوانان مشاهده می شد اما مدتی است که مواد مخدر صنعتی روان گردان شیشه که توهم زا است جای آنها را گرفته است  و یه سری عوامل خاص موجب گرایش جوانان و افراد به این مواد شده است.
 
جمال علی آبادی کارشناس و مددکار آسیب های اجتماعی در گفتگو با خبرنگار گولان سقز اظهار داشت: این ماده در سال ۱۸۹۳ در ژاپن ساخته شد. در زمان جنگ جهانی دوم توسط سربازان ژاپنی، آمریکایی و آلمانی برای برطرف کردن خستگی و افزایش انرژی استفاده می‌شد. بعد از جنگ داروی باقی‌مانده وارد بازار ژاپن شد و یک همه گیری از مصرف مت آمفتامین رخ داد و باعث شد که مصرف آن ممنوع گردد.

علی آبادی افزود: در ایران قبل از سال ۱۳۸۶ مصرف شیشه بسیار محدود بود ولی در حال حاضر مصرف شدید این ماده رواج خاصی یافته است.تفاوت های دو نوع مواد اعتیادآور یعنی مواد مخدر سنتی و محرک صنعتی و دلایل گرایش بیشتر جوانان به مواد مخدر صنعتی و شیمیایی، به ویژه «شیشه» قابل توجه و جالب است.

وی تشریح کرد: مواد مخدر سنتی مثل تریاک، هروئین و سایر فرآورده های طبیعی، معمولا دارای آثار و عوارض جسمانی زودرس و مشخصی هستند و آثار ظاهری اعتیاد در این افراد سرعت بیشتری دارد. اما مصرف کنندگان «شیشه»، به جز تغییر در اندازه و ابعاد مردمک چشم، زخم های احتمالی در گوشه های کناری زبان و مقدار کمی لاغری نشانه های جسمی مشخصی ندارند. پرحرفی، پرفعالیتی و پس از آن یاس و افسردگی، جزئی از تغییرات رفتاری مصرف کنندگان است. بروز توهم و اختلالات شناختی و در نتیجه احتمال انجام رفتارهای پرخطر، از عوارض قطعی مصرف شیشه است که در دراز مدت نمایان می شود.

کارشناس آسیب های اجتماعی اضافه کرد: مصرف مواد مخدر سنتی نیاز به محل و وسایل خاصی دارد، در حالی که مواد صنعتی «شیشه» را می توان در هر محلی و با یک وسیله ساده و قابل حمل و مخفی کردن در جیب مصرف کرد.

علی آبادی ابراز داشت: مواد مخدر سنتی دارای بوی مخصوص و قابل تشخیص هستند، در حالی که مواد محرک صنعتی غالباً دارای بو نبوده و اطرافیان قادر به تشخیص نیستند و از همه بدتر و مهم تر اینکه مواد مخدر سنتی دارای علائم «خماری» یا محرومیت از مواد هستند؛ به این معنی که معتاد پس از گذشت 4 تا 12 ساعت از آخرین مصرف دچار علائم ناخوشایندی مثل آب ریزش از چشم و بینی، بی قراری، دردهای عضلانی، مشکلات گوارشی به صورت دل پیچه و اسهال و در نهایت تشنج خواهد شد.

وی با تاکید براینکه مصرف شیشه معمولا مدت های طولانی و حتی تا یک ماه پس از آخرین مصرف، علائم محرومیت از مواد یا «خماری» بروز می کند گفت: به همین دلیل خانواده ها و اطرافیان به ندرت می توانند اعتیاد عزیزانشان به «شیشه» را تشخیص دهند و در صورت شک کردن به دلیل عدم آگاهی از نحوه خماری در شیشه، تصور می کنند که فرد مورد نظر معتاد نیست چراکه دچار علائم خماری نشده است.
 
علی آبادی در ادامه به روش درمانی شیشه پرداخت و ابراز داشت: برای درمان اعتیاد به آمفتامین با توجه به اینکه درمان دارویی اختصاصی و شناخته شده ای، نظیر متادون یا بوپره نورفین ( در اپیوئید ها) وجود ندارد ، درمانهای روانشناختی ، تنها درمان موثر در اعتیاد  به این گروه از مواد است که یکی از آنها ، روان درمانی با الگوی ماتریکس می باشد. ماتریکس  یک روش درمان غیر دارویی و  سرپایی  برای بیماران می باشد. این روش اولین بار توسط دانشگاه UCLAآمريکا به دنياي پزشکي معرفي شده است، اکنون معروفترین و شناخته شده ترین روش درمان اعتیاد به آمفتامین  در سراسر دنیا است. ماتریکس به صورت مداخلات ظريف روانشناختي حداقل دو جلسه در هفته برای  یک دوره سه ماهه در نظر گرفته شده اما ادامه درمان برای حداقل شش ماه کاملا ضروری است.

وی تصریح کرد: 24 جلسه درمان روان شناختی برای یک دوره سه ماهه که با اضافه شدن 12 جلسه تکمیلی ، مجموع 36 جلسه برای شش ماهه درمانی خواهد بود. طول درمان بر اساس شرایط بیمار و سرعت و پیشرفت او تنظیم می شود. هر جلسه بین نیم تا یک ساعت خواهد بود . جلسه با مرور اتفاقات روزهای گذشته و تمرینات انجام شده جلسه قبل شروع می شود ، سپس با دستور جلسه جدید ادامه می یابد . در طول جلسه ضمن آموزش بیمار، تمریناتی برای انجام در روزهای آینده داده می شود . در طول جلسات بصورت هفتگی، بیمار توسط روانپزشک ویزیت خواهد شد و با اینکه اصل درمان بر درمان غیر دارویی استوار است ولی در صورت بروز مشکلات همراه ، برای بیمار داروهای لازم تجویز خواهد شد. در این روش سعی می شود تا بیمار بتواند از توان واقعی خود بتدریج بهره برداری کرده و سطح عملکردهای روانی خود را در جریان درمان افزایش دهد و از پتانسیل دارو بعنوان یک کمک کننده مکمل استفاده نماید. همچنین در این روش، پرهيز تدريجي بيمار، تقويت حوزه های عملکرد رواني، اجتماعي و حرفه ای مورد هدف قرار ميگیرد ، تا  بیمار نسبت به خود و بیماریش بینش پیدا کرده مزاياي پرهيز را درک کند.

 این کارشناس آسیب شناسی همچنین یادآور شد:  الگوی درمانی ماتریکس جلساتی نیز برای  آموزش خانواده در نظر گرفته است تا خانواده هم اطلاعات و دانش خود را از این بیماری افزایش داده و هم اطلاعات غلط آنها تصحیح شود. خانواده می تواند با اعتماد به بیمار و درمانش، بستری سرشار از آرامش و امنیت برای فرد در حال بهبودی بوجود آورد و روند درمان را هموار سازد و اعضای خانواده می توانند در فرایند درمان به عنوان یک متحد درمانی به درمانگر و بیمار کمک رسانی صحیح و درست داشته باشد، همچنین  با افزایش اطلاعات خانواده ، انتظارات از بیمار و درمانش شکل واقعی به خود می گیرد.

وی با اشاره به اینکه در جامعه معتادان زیادی بسر می برند که شناسایی و درمان نشده اند، ادامه داد: متاسفانه هر روز در گوشه و کنار شهر و محله خود معتادان زیادی را می بینیم که دور هم جمع می شوند و موادمخدر مصرف می کنند و یا نوجوانان و جوانان به بهانه های مختلف با شرکت در پارتی های شبانه و جمع دوستانه روانگردان استفاده می کنند.

جمال علی آبادی با بیان اینکه معتاد مانند کسی که بیماری واگیردار دارد، افراد را نیز آلوده به مواد مخدر صنعتی و روانگردان ها می کند گفت: باید اعتیاد را به عنوان یک بیماری واگیردار در جامعه بپذیریم و اقدامات درمانی برای مبتلایان و سپس پیشگیرانه برای مصون ماندن سایر افراد بکار بندیم.
 

/انتهای پیام

برچسب ها :

نظرات کاربران :

دیدگاه های ارسالی شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد.
پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.

نام	*
کد امنیتی