گفتگوی اختصاصی/

گپی با نویسنده، شاعر و دست فروش سقزی/ چرا نویسندگان شهر من دست فروش هستند؟!

بارها این سوال از من شده که چطور نویسنده و شاعر شده ام، در اینجا به مخاطبان سایت گولان سقز میگویم عشق به کودکی و بچه ها بود که شاعر کودکان شدم و هدفم این بود که سربار جامعه نباشم و مردم طوری فکر نکنند که پای راستم شکسته و دیگر نمیتوانم کاری انجام بدهم.

به گزارش خبرنگار گولان سقز، اگر ساکن شهر سقز باشید، قطعاً گذرتان به میدان جمهوری یا همان "میدان هه لو" افتاده است. بارها شده که در جنب پاساژ تجاری کوثر مردی میان سال را دیده اید که در کنار چند کارتون موز نشسته و مشغول به موز فروشی است. هیچگاه فکر نمی کردم یک نویسنده که چند کتاب را برای کودکان به چاپ رسانده در این مکان دست فروشی کند. جلو رفتم و ضمن معرفی خود به گفتگو پرداختیم.

***لطفاً بیوگرافی از خود و زندگیتان را توضیح دهید؟
فیروز عبدالهی  مشهور به شوان هشتم. دارای 45 سال سن در روستایی بنام باشبلاغ چشم به دنیای پر از غم و درد گشوده ام و در همان کودکی پای راست خود را از دست داده ام. مادرم فوت شد و من نیز آواره شهرها شدم. در سن نه سالگی به دلیل اینکه قوم و خویشی نداشتم در شهر سقز مشغول به واکس کفش شدم و شب ها در مسافرخانه محمدی می خوابیدم.

در دوران کودکی دوست داشتم سواد خواندن و نوشتن را پیدا کنم و به تحصیل مشغول شوم اما هیچکس را نداشتم که من را حمایت کند. 

به ناچار مدتی را در مدرسه شبانه روزی جنب فرمانداری سپری کردم و در آنجا از محبت افرادی دلسوز چون  آقایان قمری و آزادی خواه بهره مند و به مدت 3 سال در آنجا ساکن بودم. به دلیل بی سر پناهی آنان خیلی تلاش کردنن که خواندن و نوشتن را به من یاد بدهند ولی مدرکی نداشته و ندارم چون شاگرد آنجا نبودم. و تاکنون محبت و لطف آن دو نفر را فراموش نخواهم کرد. آرزومندم هرکجای ایران پهناور هستند سلامت باشند.

مدرسه تعطیل شد و من هم دوباره آواره شهرستانها شدم. در قهوه خانه ای کار می کردم و چون علاقه به خواندن و نوشتن زبان کردی داشتم آن را فرا گرفتم. هم اکنون مشکلات و سرنوشت خود را در کتابی بنام "غمهای زندگی" نوشته و آماده چاپ می باشد.

***چطور نویسنده و شاعر شدید؟
بارها این سوال از من شده است که چطور نویسنده و شاعر شده ام و در اینجا به مخاطبان سایت گولان سقز میگویم عشق به کودکی و بچه ها بود که شاعر کودکان شدم و هدفم این بود که سربار جامعه نباشم و مردم طوری فکر نکنند که پای راستم شکسته و دیگر نمیتوانم کاری انجام بدهم.

اگر پولی که از طریق دست فروشی پیدا کنم آن هم که در این دوره به سختی پیدا می شود نصف آن را برای خریداری کتاب هایی که دوست دارم و نصف دیگرش را برای خانواده خود که دارای 2 فرزند یکی دختر و دیگری پسر کنار میگذارم. فرزندانم از من ارزش زندگی کردن آموخته اند تا در جامعه مفید واقع شوند.

***تاکنون چند کتاب خود را چاپ کرده اید؟
تاکنون 3 کتاب با تیراژ 9 هزار جلد با نام های "قوتابخانه"، "به رخوله"، "گورگی خوبه زل زان"  چاپ شده و همچنین کتاب هایی  بنام "استیره باران" "سقز شهر کهن"  آماده چاپ هستند.

***از مشکلات چاپ و هزینه ها بگویید؟
من کتاب ها را با خون دل و زحمت فرآوان می نویسم و باید برای چاپ آن درخواست وام بدهم و مسئولین امر هیچگونه حمایتی از نویسندگان نمی کنند که این بسی جای تاسف است.

***چه افرادی مشوق شما بوده اند؟
خانواده خودم علی الخصوص همسرگرامی و فرزندانم و همه مردم شریف شهرستان سقز که لطف و محبت آنها جبران ناپذیر است. 
تا به حال با چه نشریات و سایت ها همکاری داشته اید؟
روزنامه سیروان، دیگاه، هفته نامه کوشا و روزنامه کوملایتی.

***آیا به ورزش علاقه دارید؟
بله. کوهنورد هستم و به تمامی کوه های استان کردستان رفته و دماوند را نیز فتح کرده ام.

***و اما کلام آخر...

تا روزی که هستم در کار فرهنگی جهت خدمت به ایران زیبایم میکوشم، از ریاست بهزیستی شهرستان سقز، شورا اسلامی شهر و فرمانداری سقز تشکر می کنم. امیدوارم دوستداران کارهای فرهنگی با حمایت خود در جهت چاپ کتب برای کودکان بنده را یاری نمایند.

از اینکه وقت خود را در اختیار ما قرار دادید کمال تشکر را دارم.

انتهای خبر/

برچسب ها :

نظرات کاربران :

دیدگاه های ارسالی شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد.
پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.

نام	*
کد امنیتی