از یادگاران هشت سال دفاع مقدس شهرستان سقز:

اصابت ترکش خمپاره در عملیات والفجر 10 باعث شد که کمر و گردنم برای همیشه ثابت بماند

چند ساعتی می شد که به بالای ارتفاعات چناره رسیده بودم که یک خمپاره در نزدیکی من به قطعه سنگی برخورد کرد و ترکش های آن به کف پای راست و کمرم اصابت کرد و زمانی که به هوش آمدم متوجه شدم در بیمارستان کرمانشاه بستری شده ام.

به گزارش گولان سقز، در قسمت قبل از سلسله خاطرات پیشمرگ مسلمان کرد بهاءالدین امینی، جانباز 40 درصد جنگ تحمیلی شهرسستان سقز، از دزدیدن صندوق اخذ رأی توسط گروهک های ضد انقلاب تا ترور چهره های انقلابی شهرستان سقز گفتیم. در این قسمت ادامه خاطرات پیشمرگ مسلمان کرد بهاءالدین امینی را از زبان این رزمنده سپاه اسلام منتشر می کنیم.

 
در اکثر عملیات هایی که از منطقه عملیاتی حاج عمران تا جبهه میانی صورت می پذیرفت، قرارگاه حمزه سید الهشدا(س) سهم بسزایی در آن ایفا می کرد و گردان جندالله شهرستان سقز نیز به عنوان یک نیروی عمل کننده در اکثر این عملیات ها به ایفای نقش می پرداخت. با توجه به کوهستانی بودن منطقه، اکثر عملیات ها در فصول بهار و تابستان انجام می شد و پاییز و زمستان به دلیل برودت هوا و بارش سنگین برف تقریباً عملیات ها متوقف می شد، ولی نیروها هم چنان آماده انجام عملیات بودند.
 
عملیات کربلای 2 در منطقه عملیاتی حاج عمران در تابستان سال 65 اجرا شد. شهید حاج محسن زهتاب فرمانده عملیات سپاه سقز در این عملیات مورد اصابت ترکش قرار گرفت و به شدت مجروح شد. زخمی شدن شهید زهتاب باعث از بین رفتن روحیه نیروهای سپاه اسلام شد. ولی به ناگاه یک جوان با غیرت به نام شهید غلامعلی طیاره مسئولیت عملیات را بر عهده گرفت و توانست در میدان مبارزه بر دشمنان بعثی چیره شود. حضور جوانانی هم چون شهیدان زهتاب و برادران طیاره به نیروهای سپاه اسلام دل گرمی می داد و باعث می شد نیروها با توان بیشتری در مقابل لشکر چند ملیتی حزب بعث عراق مقاومت کنند.
 
اجرای عملیات های مختلف و حضور در کنار عزیزان انصار و مهاجر باعث شده بود که نیروهای سپاه اسلام هم دل و هم صدا در کنار یکدیگر از اسلام و قرآن دفاع کنند. بنده نیز هم چون سایر نیروها در عملیات های مختلف حضور داشتم تا اینکه عملیات والفجر 10 در منطقه عملیاتی مریوان اجرایی شد و من در این عملیات به درجه جانبازی نائل آمدم.
 
من در بهداری تیپ 39 بیت المقدس خدمت می کردم. در دره ای به نام دربند دزلی مریوان مشغول مداوای نیروهای خودی بودم. حزب بعث عراق که از رویارویی مستقیم با نیروهای سپاه اسلام هراس داشت، از گلوله های شیمیایی استفاده می کرد. بعد از ظهر بود که نیروهای بهداری برای کمک به نیروهای خودی به طرف ارتفاعات چناره حرکت کردند. من نیز که در میان این نیروها بودم به طرف چناره حرکت کردم. ما که از حداقل امکانات بهداری برخوردار بودیم، در دل سخره ها جان پناهی برای مجروحین درست کرده بودیم که در صورت لزوم مجروحین را در این جان پناه ها مداوا کنیم.
 
چند ساعتی می شد که به بالای ارتفاعات چناره رسیده بودم که یک خمپاره در نزدیکی من به قطعه سنگی برخورد کرد و ترکش های آن به کف پای راست و کمرم اصابت کرد و زمانی که به هوش آمدم متوجه شدم در بیمارستان کرمانشاه بستری شده ام.
 
بر اثر برخورد ترکش خمپاره، دو انگشت پای راستم قطع شده بود و مهره دوازدهم کمرم نیز به شدت آسیب دیده بود. چند روزی را در بیمارستان کرمانشاه بودم که بعد از چند روز از بیمارستان مرخص شدم و با همان حال بدم سوار مینی بوس شدم و به شهر سقز آمدم و امروز بعد از گذشت نزدیک به 28 سال از آن روزها گردن و کمرم ثابت مانده است و به هیچ طرفی حرکت نمی کند. اگر بخواهم به طرفی نگاه کنم باید کلاً بچرخم، چون کمر و گردنم ثابت است و نمی توانم گردن و کمرم را بچرخانم. البته با وجود تمام این تفاسیر، با مدد گرفتن از شهدا هم چون یک جوان 20 ساله به تمام کارهایم رسیدگی می کنم.
 
باید بگویم؛ تمامی جانبازان نخاعی با مشکلات عدیده ای دست و پنجه نرم می کنند. برای نمونه خود من سال هاست که نتوانسته ام روی پهلوهایم بخوابم و همیشه باید روی پشتم بخوابم و از بالشت و متکا هم نمی توانم استفاده کنم. البته خواب در این شرایط بسیار سخت است و زمانی می توانم بخوابم که بسیار خسته باشم.
 
البته از بیان این مطالب شرم دارم. من شاهد شهادت بسیاری از عزیزانی بوده ام که نه اهل نام بوده اند و نه اهل نان، عزیزانی که زندگیشان را دادند تا ما امروز در امنیت کامل زندگی کنیم. اگر ما امروز با یاد و خاطرات این عزیزان زندگی کنیم، همواره شاد و سر زنده هستیم و اگر این عزیزان را از یاد ببریم دچار دل مردگی خواهیم شد.
 
امروز نیز به واسطه وظیفه ای که شهدا بر عهده ام نهاده اند به صورت خود جوش در بسیاری از زمینه ها ورود می کنم. به عنوان مثال در اکثر یادواره های شهدای اصفهان حضور داشته ام و با عشق و علاقه در تمام این یادواره ها حاضر بوده ام. استان اصفهان نزدیک به 5600 شهید را در استان کردستان تقدیم انقلاب اسلامی نموده است و امروز وظیفه ماست که یاد و خاطره این شهدای عزیز را گرامی بداریم. البته حضور در این یادواره ها برای بنده با توجه به مشکلاتی که دارم سخت است، ولی با تمام وجودم در این مراسمات معنوی حاضر می شوم و به روایتگری می پردازم.
 
انجمن راویان دفاع مقدس شهرستان سقز به صورت فعال جلسات خود را برگزار می کند و ما امیدواریم بتوانیم با توجه به ثبت بیش از 240 نقطه یادمانی در این شهرستان، چند یادمان دفاع مقدس را احداث نماییم تا با قدرت و توان بیشتری در خدمت زائران اردوهای راهیان نور باشیم.
منبع: پیشمرگ روح الله
انتهای پیام/

برچسب ها :

نظرات کاربران :

دیدگاه های ارسالی شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد.
پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.

نام	*
کد امنیتی