اختصاصی گولان سقز/

طنز/ اندر احوالات پاچه خواری

در این دوران برای گرفتن جا و مقام سرعت بالا رفتن از پاچه نماینده مورد تایید و مطمئن اینقدر زیاد شده که فرصت دیدن اطرافیان را نخواهند داشت و به شدت یک دیگر را زیر می گیرند و گاهی هم شخصیت حقوقی/ شرعی و قانونی خودشونو فراموش کرده و به دنبال مهره مورد تایید در آینده خود را کشته تا به وادی اطمینان و سرزمین موعود برسانند.

به گزارش خبرنگار گولان سقز، این فرا لغت پر کاربرد امروزی ودیروزی از دو کلمه پاچه+خواری بدنیا آمده است که در بعضی اوقات و اوصاف به گونه ی خواری متولد می شود بعضی وقتها هم به پاچه ی شلوار از نوع مرئوسین تبدیل گشته و گاهی اوقات نیز به قسمتی از هیکل عزیزتر از جان رئیس گفته می شود می شود که خود توان خاراندن آن را ندارد و یکی از دیگران که دلسوزتر از خود به وی است آنرا برایش می خاراند. و در این اینجا پاچه ی گوسفندی تعبیر نمی شود که کسی برای خوردنش آستین بالا بزند …چون اینجا برای خاراندن بیشتر و با کیفیت پاچه ی رئیس است که به بالاترین پله از نردبان پاچه ریس بالا می رود.

پاچه خواری از قدیم الایام در میان شاعران و پادشاهان هم باب بوده که در اندر احوالات شاه به گزافه اشعار سرودندی و همانا غیر را به واقع نمایان کرده اند که حتی در زمان شاهان قاجار به درجه ای از کسب و کار رسید که توانا ترین پاچه خواران بهترین و نزدیکترین مقام را به شاه می گرفت و حتی همانا در میان دو دوست هم عادتی شده باشد که برای هم پاچه خاری کنند از یک جمله ی ساده ی قربونت برم...نوکرتم و... که در واقع آن را انجام نخواهد داد .

حال پاچه خوار کیست و چیست و از کجا جاری شده است؟ در لغت نامه دهخدا پاچه خار را به تملق گو- تعریف نابه جا از کسی بدان اعتقادی ندارد و چاپلوس ذکر کرده و در زبان عامه ی مردم این لغت از فیلم برره که قانونی بجز خود در آن شهر جایی نداشت بیان شد و این سریال به کارگردانی مهران مدیری بود به نویسندگی پیمان قاسم خانی وارد فیلم نامه شد و متاسفانه چون واقعیتی تلخ از جامعه ی ما بود به طور احسن جذب فرهنگ مردم شد.

 این واقعیت تلخ در این روزگار روز به روز پیشرفت کرده و مانند یک مریضی مسری دامن گیر جامعه شده که در بین آنانی که بالا سری دارند و جویای مقامند به طور اپیدمی گشته و شاید غیرقابل تغییر و کنترل که مانند یک سلام عادی پاچه خاری می کنند که نسبت به زمان نیز تشدد پیدا می کند که شدیدترین نقطه پاچه خاری رو می توان در دوران انتخابات جست.

در این دوران برای گرفتن جا و مقام سرعت بالا رفتن از پاچه نماینده مورد تایید و مطمئن اینقدر زیاد شده که فرصت دیدن اطرافیان را نخواهند داشت و به شدت یک دیگر را زیر می گیرند و گاهی هم شخصیت حقوقی/ شرعی و قانونی خودشونو فراموش کرده و به دنبال مهره مورد تایید در آینده خود را کشته تا به وادی اطمینان و سرزمین موعود برسانند.

که کاش به جای مامور در این نامامور بودن به مسئولیت و ماموریتی می رسیدند که مردم به آنها سپرده اند که باورهایشان را بارور سازند. آه و صد افسوس برای مردمی که همیشه از روی خوش قلبی وعشق به شهر و دیارشان وارد عرصه انتخاب برای کشورشان می تازند تا زندگی آرامی را بیابند و در شهری در کمال آرامش بیاسایند که متاسفانه در جایی به مردمی که خود برای گرفتن حقی گمارده اند و بعد از وعده و وعیدهایی، شمشیرشان را از رو بسته و مردم نوک پیکانها رو به خودشان می بینند.

کاش میشد دیگر پاچه دیگران را نخاراند و کاش آن دیگری، دیگر پاچه اش به خارش نمی افتاد تا کسانی برای گرفتن این شغل دست و پا نمی شکستند و احتیاجی بدان نداشتند یا کاش این شیمی دانان و داروسازان که برای درمان ایدز و سرطان دنبال پادزهر بودند برای این خارش نیز پادزهری می ساختند و این بیماری از دیارمان ریشه کن می شد و کاش به آن می رسیدیم.

و در آخر  امید برای زندگی سالم، خوب بودن، خوب شدن، دوستی و محبت از ته دل نه برای هدفی در آینده و انسانیتم آرزوست.

یادداشت از: مختار اصغری

انتهای پیام/

برچسب ها :

نظرات کاربران :

دیدگاه های ارسالی شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد.
پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.

نام	*
کد امنیتی